Monday, July 30, 2007

ബാഷ്പം

മഴക്ക്‌ പെയ്തൊഴിയാതിരിക്കാനാവില്ല
തോരാതിരിക്കാന്‍
നിന്റെ മിഴികളല്ലല്ലോ ആകാശം...

നീ ബാഷ്പമായി പോകുകയാണ്‌...
നിഴലുകള്‍ നിദ്രക്ക്‌ വഴി മാറി തുടങ്ങിയ
എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ തടാകങ്ങളില്‍ നിന്ന്‌

മേഘങ്ങളോട്‌ ചേര്‍ന്ന്‌ എന്നെ നനക്കാന്‍
കുളിരേകാന്‍
നിന്റെ കണ്ണുനീരെങ്കിലും ബാക്കി വെച്ചല്ലോ...

നിനക്ക്‌ശോണിമ നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു
നിനക്ക്‌ വന്ധ്യത ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു...

തീണ്ടാരിയായി..
കറുത്തമുറിയുടെ മൂലയില്‍ ചുരുളുമ്പോഴും
കണ്ണുകളില്‍ കണ്ട ചുവപ്പ്‌
കാമത്തിന്റെ കനലുകളായിരുന്നില്ല
വേദനയുടെ
നിര്‍വികാരികതയുടെ
ശേഷിപ്പുകളായിരുന്നു...

എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍തുളഞ്ഞുകയറിയ
മുള്ളുകളിലൊന്നെങ്കിലും
നിനക്ക്‌ തിരിച്ചെടുക്കാമായിരുന്നു
നോവിന്റെ വിരലടയാളങ്ങള്‍ പതിഞ്ഞ
വിരഹത്തിന്റെ അന്ത്യമായി...

മഴ...
നിന്റെ അധിനിവേശത്തിന്റെ അടയാളം..

Monday, July 16, 2007

വഴിയമ്പലം


ഇടക്ക്‌ ചോദിക്കാതെ കടന്നുവരും...
അറിയാതെ ഞാന്‍ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യും...
വസന്തമായ്‌ സുഗന്ധം വിരിയിച്ച്‌
ശരത്കാലത്തിന്റെ ഇടവേളകളിലെപ്പോഴോ
കടന്നുപോകുകയും ചെയ്യും...

പതിഞ്ഞ ഈണത്തില്‍ പറഞ്ഞിട്ട്‌
പോകുന്നവരെയാണ്‌ പറയാതെ പോകുന്നവരെക്കാള്‍ പേടി
ഉള്ളില്‍ സ്വരുക്കൂട്ടിവെച്ച കനലുകള്‍
‍വീണ്ടും ആളിക്കത്തിക്കാന്‍ ഇടവേള തേടുകയാവും
ഒരു പക്ഷേ അത്തരക്കാര്‍...

നനവ്‌ വറ്റാത്ത മിഴിയുമായാണ്‌ വന്നത്‌...
പാതിയടര്‍ന്ന പാദുകത്തില്‍ പായല്‍പിടിച്ച്‌
നോവിന്റെ പ്രബന്ധം മാറോടടുക്കി
ചിതലരിച്ച വസ്ത്രങ്ങളുമായി...

ആദ്യരാത്രി എന്നെ തന്നെ നല്‍കേണ്ടി വന്നു..
പുഴയുടെ ശാന്തതയിലേക്കൊരു
പാഴ്ശരം തൊടുത്ത്‌
അവന്‍ തിരിഞ്ഞ്‌ കിടന്നു...
അടങ്ങാത്ത ത്വരയുടെ മുറിവടയാളങ്ങള്‍
‍മാറിടത്തില്‍ കനത്തിട്ടും വേദനിച്ചില്ല...